Eindelijk een blog....

Tja het is er dan nu eindelijk van gekomen, we hebben onze eigen blog! Ik heb eerst op een forum een dagboek bijgehouden en naderhand ook een hyves pagina http://christienfox.hyves.nl/ maar nu dan toch besloten om een blog in het leven te roepen.


Eigenlijk had ik dit meteen moeten doen toen we naar Zweden toe zijn geëmigreerd, maar het kwam er toen gewoon niet van. Ik zal mee en mee wel wat vertellen over hoe het allemaal is gegaan, maar dat komt wel eens als ik wat minder vertelstof hier heb ;-)


Ik zal me eerst eens voorstellen hier,

mijn naam is Christien Fox, geboren Zwiers, nu bijna 44 jaar jong. (ahum... tja zo voelt het wel he) getrouwd sinds heel lang (1986) met mijn jeugdliefde Rob Fox. Beiden geboren en getogen in het Limburgse land, Oirsbeek. We kennen elkaar al sinds dat we 8 jaar jong waren, samen op school gezeten, zelfde klas. Ik had als jong meisje ooit nog een giga crushhh op hem en was tot over mijn oren toendertijd verliefd op Robbie... maar die had helaas alleen maar sport en nog eens sport in zijn hoofd...

Na de lagere school zijn we ieders ons eigen weg gegaan en tegen de tijd dat ik begon op de MTS (daar was een introduktie avond) kruisen onze wegen zich weer. Rob kwam langs bij ons en het klikte. We waren erg piep hoor, amper 16 toen we begonnen te vrijen... en dan nu met 44 nog bij elkaar. Een heel leven dus.

Nou Rob is zelfde bouwjaar als ik, ook een 64-er. Sport man in hart en nieren. Niet alleen beroepskeuze is dat geworden, hij is heel zijn beroepsleven in Nederland sportinstructeur geweest bij de Koninklijke Landmacht en gelegerd op veel plaatsen met als laatste kazerne Seedorf in Duitsland.

We hebben, mede door zijn militaire loopbaan, op veel verschillende plaatsen gewoond en geleefd. We zijn via Oirsbeek, naar Sittard gegaan, daarna doorgevlogen naar Geldrop en vervolgens de eerste keer geemigreerd naar België :-)) Net over de grens bij Valkenswaard, een klein dorpje dat hoort bij Neerpelt. Daar hebben we gewoond tot dat ik in 2001 eerst hier naar boven ben vertrokken, en Rob dan in 2003 na is gekomen.


We hebben sinds 1992 sledehonden. Het begon eerst met een, maar het duurde niet lang toen hadden we er een heel deel meer, een kleine roedel. Dat begon in Geldrop, toen kwamen we per toeval ( nou ja daar geloof ik dus niet in...) in kontakt met de sledehondensport via een wedstrijd op E3 strand in Eersel. We waren meteen gevangen door deze sport. Wat een heerlijke ervaring dat dat was. Onze eerste sledehond was een oudere siberian husky, genaamd Ruby. Gekocht via Bart Hexspoor die toendertijd de voorzitter was van de SSC-NL (sledehonden sport club Nederland)

Rob liep voor de fun een wedstrijdje met Ruby, een reu van ruim 8 jaar al, en won die meteen. Nou toen waren we dus echt verkocht. Na Ruby kwamen er nog 2 siberians Bjelo en Akena, voor dat we de overstap maakten naar de hounds. (jachthond mix voor de snelle wedstrijden). Disney en Daffy waren volgens mij een van de eerste echte hounds in de sledehondensport die naar Nederland kwamen. Geimporteerd vanuit Denemarken. Echt een hele andere hond als een Siberian, maar op veel gebieden veel gemakkelijker, socialer een annhankelijker, maar ook dus veel sneller. Dit was het begin van ons nieuwe leven. We zijn toen vertrokken vanuit Geldrop naar België omdat we meer ruimte wilden hebben voor ons en onze honden. Dat beviel prima, mooi huis en heerlijke omgeving.

Maar doordat Rob begon met een studie op de sportakademi in Tilburg in de avonduren, weekends was de situatie bij ons thuis in België zo dat we elkaar nog alleen op zondag morgen zagen. De rest van de week lag hij in Seedorf en in het weekends was hij studeren in Tilburg. Nu hadden we in België geen mogelijkheid om alleen te trainen omdat we een grote weg over moesten steken om van het ene in het andere trainingsbegied te komen. Dat lukte dus niet alleen. Rob vroeg toen aan mij of ik geen zin had om misschien naar Zweden toe te gaan en hier de hele winter alleen te trainen met de honden. Nou daar had ik dus helemaal geen zin in! Dat zag ik dus echt niet zitten.... Maar na lang praten hebben we besloten dat ik het ging proberen en we zouden zien hoe het allemaal zou gaan lopen. Ik woonde hier bij een boer waar we 's winters altijd huurde als we hier op vakantie waren, zodat ik toch niet helemaal alleen in the middle of nowhere zou zitten... Ik dus in oktober 2001 naar boven met onze vrachtauto en alle honden erin. Rob die zou in december met de kerst 2 weken komen. Toen hij hier was vertelde ik hem dat ik eigenlijk niet meer terug wilde naar Nederland en België. Het beviel me zo goed dat ik hier zou willen blijven. Nou jullie begrijpen dat we veel te bespreken hadden toen. We besloten dat Rob nog terug zou gaan om zijn opleiding op de sportakademi af te maken (nog ruim 1,5 jaar) en dat hij daarna ook hier heen zou komen. Zo gezegd zo gedaan.

Ik heb toen werk gezocht en de eerste zomer, in 2002 hier zelfstandig een golfbaan restaurant gedraaid, met niet al te veel zweedse woordenschat. Maar dat ging goed.
Helaas het ging niet zo goed financieel met het resaturant, dat we hier mee verder konden gaan. De andere jaren heb ik toen op het kerkhof een soort van plantsoenen dienst gedraaid, het verzorgen van de bloemen en planten op de graven, alsook het bij houden van de graven. Heerlijk rustgevend werk.... ze maakten naderhand wel eens een grap op het kerkhof, dat het er nog nooit zo druk was geweest als toen ik aan het werk was... hoop gepraat en gelachen, we hebben heel wat lol gehad daar. Ook de mensen die er op bezoek kwamen hebben het erg gewaardeerd. Kortom een mooie tijd.

In 2003 is Rob dus naar boven gekomen en is hier begonnen met 1 seizoen boompjes planten. Erg zwaar en hard werk in de bossen, maar je wilt wat he... Na die eerste zomer kon die beginnen bij een plantskolan, een soort van tuiniersbedrijf. Daar reed die de bestellingen uit en hielp die mee in de zaak. Nu sinds 2 jaar werkt Rob als sportleraar hier in Åsele op de grundskolan en ik in de zorg als persoonlijk assistent. We hebben het al met al niet zo slecht gedaan, beide een vaste baan en zekerheid.

Ik heb toen in september 2002 hier een huis gekocht, waar we nog steeds wonen. Nu we in Zweden zitten hebben we hier de ruimte, en zijn we nu de trotse bezitters van 26 sledehonen en 1 jacht hond. Een elandhond, Hälleforsare, waar ik dus ook mee op elanden jaag, genaamd Tindra. Dit is dus meteen onze hele familie, Rob, 26 sledehonen en 1 Hälleforsare en dan ik zeg de gek ;-)

Het bevalt ons prima, we hebben beiden er geen seconde spijt van gehad van ons plan en de stap om hier naar Zweden toe te vertrekken. Alleen moeten we nu gaan beslissen wat we willen, of verbouwen, of nieuw bouwen of verhuizen. Want ons huis is nu wel aan renovering toe... Maar de tijd zal het brengen en als er dingen klaar zijn zal ik jullie er hier van op de hoogte houden.

pff tis weer een heel verhaal geworden... ik meld me wel weer met meerdere informatie over ons wel en wee...

groeten S10