Thuis weer bij aan het komen

Het heeft een tijdje geduurd eer ik hier weer schreef, maar er was dan ook erg veel gebeurd. Sorry voor dat! Ik kreeg ondertussen van heel wat lieve mensen bezorgde telefoontjes en mailtjes over hoe het nu was en het nu ging met ons. Nu dan weer een verhaal over ons, mij en hoe het er voor staat.
Al met al gaat het redelijk goed met me. Sommigen van jullie weten dat ze me open hebben gemaakt en ook weer hebben dicht gemaakt zonder die 30-40 cm er uit te halen. Wat denk je, ze hebben het niet gevonden en dat terwijl het wel zichtbaar is op de onderzoeken. Wat ik ook erg vreemd vond is dat ik voor alle darmonderzoeken helemaal schoon moest zijn en nu mocht ik gewoon eten, tot zelfs middernacht voor de operatie????? Nou ja daar snapte ik al niets van, voor de zekerheid wel 4 x aan verschillende mensen gevraagd of dat wel allemaal klopte. Maar het was zo, ik hoefde niet nuchter te zijn. Effe snel leuke annecdote tussendoor, nuchter vertaal ik wel eens naar nukter wat betekent nuchter in de zin van alcoholisch :-) maar het is dus eigenlijk fastande. Regelmatig verklep ik me daarmee, dus de Zweden zullen wel denken die drinkt 'um wel graag ;-) Maar nee ik hoefde niet fastande te zijn.
'Smorgens al vroeg onder het mes, 8 uur was de operatie. Rob nog ff gezien eer ik weg ging, die lag dus die maandagnacht 3 afdelingen hoger als mij in het zelfde ziekenhuis. Hij had die dag nog aantal onderzoeken omdat ze angst hadden dat er wat met zijn hart was gebeurd, infarct door zuurstoftekort. Maar dat was gelukkig niet zo. Tegen 13 uur was ik onder op de recovery, IVA daar, en daar zat Rob al op me te wachten. Wat was ik blij om hem te zien toen. Ik was nog steeds droggy van alle narcose en zo maar zag hem en heb wel een traantje gelaten van geluk dat ik hem daar zag zitten. Ik ben zelf meer onderste boven van wat er is gebeurd als Rob, dit omdat hij er gewoon helemaal niets van heeft meegekregen. Ik heb dus daar een trauma, soort van shock reactie op gehad. Heb nu nog steeds moeite om te slapen, ik lig dan in bed en luister naar zijn ademhaling en kijk naar hem. Maar ook dat zal wel weer wennen denk ik. Tegen 19 uur kwam ik terug op de afdeling. Rob was ondertussen naar huis gegaan om de honden te verzorgen. Ik ben nog tot en met zaterdag in het ziekenhuis moeten blijven. Ze hadden een slangetje in ruggemerg geplaats om zo epiduraal pijnstilling te kunnen geven en dat werkte prima! Elke halve minuut kwam er een shot naar binnen, naderhand elke minuut en toen hebben ze de pomp uitgezet maar slangetje bleef nog zitten totdat ik me zonder die extra medicatie goed kon helpen. Was wel wennen hoor, voelde eerst helemaal niets maar daarna grrrr.
En ook heerlijk dat ze een katheter hadden geplaats zodat ik niet elk uur naar de plee hoefde te schravelen :-)

Nu wacht ik op verdere oproepen voor onderzoeken en operatie voor dat stuk te verwijderen. Ze hebben dus een vervorming gezien van 2,2 cm en een klier die er niet goed uit ziet. Wordt vervolgd.....

Ik kan morgen de nieten er uit laten halen. Het litteken zit aan de linkerzijde van mijn buik ter hoogte van de navel ong 20 cm naar links toe. Het is vreemd ik heb nl geen pijn aan de wond zelf maar er onder, ongeveer 10 cm eronder. De huid daar is er ook wat warmer als de rest. Het steekt af en toe en mijn huid en buik zijn helemaal gevoelig en hard daar. Morgen moet ik op kontrole en zal ik dat melden.

Met Rob is alles in orde, hij voelt zich prima!
Het enige is dat hij nu altijd met die epipen moet rondlopen omdat hij gewoon direkt medicatie moet hebben als hij gestoken wordt door een bij of iets dergelijs.

Nu ik stop voor nu weer ff, kom weer snel voorbij vliegen hier.
Ik kan niet zo lang achter de pc zitten maar heb jullie erg veel te vertellen nog ;-)

Liefs S10