I väntan......

Wachten en wachten....
Het is nog steeds niet gebeurd, Chrissy heeft nog geen pups.
Het is nu echt aftellen, zaterdag zijn het 63 dagen.
Vannacht naast haar gelegen op de matras in de keuken, zij in de werpkist en ik ernaast. Het is nu donderdag avond 22 uur en nog steeds niets in het vooruitzicht.
Vanavond weer zelfde laken een pak en op de matras in de keuken bij haar slapen.
Ze ligt nu en knabbelt fanatiek op een buffelknook en ziet er uit als een dikke pad.
Ik hoop dat het niet al te veel puppies gaan worden. We zien het wel.
Ik hou jullie op de hoogte!



Chrissy tonnetje rond!

Liefs S10

På akuten....

Naar de eerste hulp (vertaald)....
Ik ben nu 2 weken geleden geopereerd aan mijn darm, nou ja in mijn buik. Er was zoals ik al eerder meldde niets weg genomen. Ik heb nu de oproep binnen voor meerdere onderzoeken, een skiktröntgen, magneetröntgen (laagjes) in Umeå weer om daar precies te bepalen waar de celverandering zich bevindt en ook de veranderde klier. Het blijkt dat hij dieper weg zit in de endeldarm die in het bekken ligt. Daar kwamen ze in Lycksele niet bij tijdens de operatie. Nu dan volgende poging in Umeå. De 18e dan dat onderzoek en daarna dan de operatie.
Nu heb ik na de operatie aan mijn buik erg veel last van mijn buik. (darmen?) Niet ter hoogte van het litteken, maar ongeveer 5 - 10 cm eronder. Het is er ook warmer en zelfs de huid is erg gevoelig als ik er maar over streel. Ik neem nog steeds behoorlijk wat pijnstillers op een dag om de pijn te onderdrukken, te hanteren.
Ik was afgelopen donderdag in het ziekenhuis en had een distriktsköterska er na laten kijken. (verpleegster die buiten het ziekenhuis ook bezoeken aflegt bij mensen thuis) Die kon er niets vreemds aan zien en zei dat het kwam doordat de darmen zo in de mangel waren genomen om na te voelen waar de celveranderingen zaten. Alle darmen op een schaaltje naast je buik, eruit leggen en dan ze aftasten, knijpen en voelen en dan vervolgens weer het hele zooitje terug stoppen is niet zo eenvoudig he :-)
Nou dat geloofde ik dus wel, dus maar terug naar huis toe. Vrijdag kreeg ik echter weer meer pijn in mijn buik, dus de afdeling van operatie in Lycksele maar gebeld. Die zouden terug bellen, dat deden ze ook met een telefoonnummer dat ze me gaven om daar heen te bellen voor raad... beetje vreemd maar allez....
Dat nummer gebeld, maar het was ondertussen al rond de 15 uur vrijdagsmiddags. Die vrouw zei toen tegen me dat ik naar Åsele moest gaan om daar op de acuutmottagning binnen te gaan. (soort van ehbo afdeling) Dat heb ik toen niet gedaan daar het al zo laat was en het weekend voor de deur stond. Dinsdag moest ik toch naar Åsele toe om de nieten er uit te laten halen (2 weken na operatie) Daar heb ik weer de distriktsköterska verteld dat het zo gevoelig en pijnlijk was alsook dat het warmer was onder de wond. Zij heeft toen een acuut tijd voor me geboekt bij een arts in Åsele. Die heeft toen gebeld met Lycksele en gezorgd dat ik vanmorgen daar om 9 uur kon binnen komen voor verder onderzoek. Daar heb ik dus de hele dag doorgebracht en tegen 18 uur was ik pas weer thuis. Bloed- en urine onderzoeken en ook weer een laagjes röntgen zijn weer gebeurd. Ze hebben nog geprobeerd een naald te zetten maar dat hebben ze opgegeven na 9 pogingen die mislukt waren. Uiteindelijk kon het onderzoek gebeuren zonder die naald voor kontrastvloeistof. (ik had wel al 1 liter zo opgedronken) dus al dat steken was voor niets geweest. Morgen ben ik bont en blauw op mijn armen en handen.
Nou weet ik dat ik moeilijk "te steken" ben, ze wilden me al niet als bloeddonor, zowel in Nederland als in Zweden, dus dat zegt wel wat. Het record van aantal steken is 15 x geweest voor bloed te trekken... dat is het absolute record, nu dan 4 personen en ongeveer 9 x geprobeerd te hebben en nog steeds niet "gescoord".
Maar terug naar de kern, het blijkt dat er bloeding zit die zo veel pijn veroorzaakt en die moet dus naar hun zeggen zelf wegtrekken.... Dus voorlopig nog maar wat pijnstillers sliken en hopen dat het snel beter wordt.
Ik ben nu ziek geschreven tot de 10e mei maar dat ga ik dus niet redden. De wond staat nog ruim 3-4 cm open en is bij elkaar getrokken nu met hechtstrips. De rest van de wond is wel goed dicht geheeld.
Voorlopig dus nog maar rustig aan doen en op de bank blijven zitten of buiten met het goede weer nu ;-)
Ik hou jullie wel verder op de hoogte.

Liefs S10

ps er zijn nog geen pups geboren maar het zal denk ik niet zo lang meer duren.
Ik slaap vannacht op de matras in de keuken bij Chrissy zodat ik haar in de gaten kan houden. Ik had vandaag mijn vriendin gevraagd om af en toe bij Chrissy te kijken hoe het er voor stond. Bedankt Linda!

Puppies????

Tja het ziet er uit van wel. Onze Chrissy gaat kleine puppertjes krijgen.
Ze is nu echt tonnetje rond en als alles goed gaat komen het komende weekend de nieuwe doggies op de wereld. Ik hou jullie verder op de hoogte ervan.
Mamma is Chrissy en pappa is Hugo. Hier komen wat foto's van Chrissy.


Hier dan Hugo, dat is een schitterende hond met ook nog een mooie vacht (zeker niet onbelangrijk hier)
Voeg hier ook de foto's bij die mijn vriendin Linda, een professionele fotografe, heeft gemaakt.


Deze was ook nog van de serie, die ze gemaakt heeft.
Ik ben reuze benieuwd hoeveel pupperts het gaan worden en hoe ze zullen zijn, dit daar zowel Chrissy alsook Hugo bruisen van de energie ;-)
Ik zal eveneens proberen wat foto's te maken van de geboorte van de puppies.
En natuurlijk van Chrissy nu ze zo kogelrond is.

Liefs S10

Thuis weer bij aan het komen

Het heeft een tijdje geduurd eer ik hier weer schreef, maar er was dan ook erg veel gebeurd. Sorry voor dat! Ik kreeg ondertussen van heel wat lieve mensen bezorgde telefoontjes en mailtjes over hoe het nu was en het nu ging met ons. Nu dan weer een verhaal over ons, mij en hoe het er voor staat.
Al met al gaat het redelijk goed met me. Sommigen van jullie weten dat ze me open hebben gemaakt en ook weer hebben dicht gemaakt zonder die 30-40 cm er uit te halen. Wat denk je, ze hebben het niet gevonden en dat terwijl het wel zichtbaar is op de onderzoeken. Wat ik ook erg vreemd vond is dat ik voor alle darmonderzoeken helemaal schoon moest zijn en nu mocht ik gewoon eten, tot zelfs middernacht voor de operatie????? Nou ja daar snapte ik al niets van, voor de zekerheid wel 4 x aan verschillende mensen gevraagd of dat wel allemaal klopte. Maar het was zo, ik hoefde niet nuchter te zijn. Effe snel leuke annecdote tussendoor, nuchter vertaal ik wel eens naar nukter wat betekent nuchter in de zin van alcoholisch :-) maar het is dus eigenlijk fastande. Regelmatig verklep ik me daarmee, dus de Zweden zullen wel denken die drinkt 'um wel graag ;-) Maar nee ik hoefde niet fastande te zijn.
'Smorgens al vroeg onder het mes, 8 uur was de operatie. Rob nog ff gezien eer ik weg ging, die lag dus die maandagnacht 3 afdelingen hoger als mij in het zelfde ziekenhuis. Hij had die dag nog aantal onderzoeken omdat ze angst hadden dat er wat met zijn hart was gebeurd, infarct door zuurstoftekort. Maar dat was gelukkig niet zo. Tegen 13 uur was ik onder op de recovery, IVA daar, en daar zat Rob al op me te wachten. Wat was ik blij om hem te zien toen. Ik was nog steeds droggy van alle narcose en zo maar zag hem en heb wel een traantje gelaten van geluk dat ik hem daar zag zitten. Ik ben zelf meer onderste boven van wat er is gebeurd als Rob, dit omdat hij er gewoon helemaal niets van heeft meegekregen. Ik heb dus daar een trauma, soort van shock reactie op gehad. Heb nu nog steeds moeite om te slapen, ik lig dan in bed en luister naar zijn ademhaling en kijk naar hem. Maar ook dat zal wel weer wennen denk ik. Tegen 19 uur kwam ik terug op de afdeling. Rob was ondertussen naar huis gegaan om de honden te verzorgen. Ik ben nog tot en met zaterdag in het ziekenhuis moeten blijven. Ze hadden een slangetje in ruggemerg geplaats om zo epiduraal pijnstilling te kunnen geven en dat werkte prima! Elke halve minuut kwam er een shot naar binnen, naderhand elke minuut en toen hebben ze de pomp uitgezet maar slangetje bleef nog zitten totdat ik me zonder die extra medicatie goed kon helpen. Was wel wennen hoor, voelde eerst helemaal niets maar daarna grrrr.
En ook heerlijk dat ze een katheter hadden geplaats zodat ik niet elk uur naar de plee hoefde te schravelen :-)

Nu wacht ik op verdere oproepen voor onderzoeken en operatie voor dat stuk te verwijderen. Ze hebben dus een vervorming gezien van 2,2 cm en een klier die er niet goed uit ziet. Wordt vervolgd.....

Ik kan morgen de nieten er uit laten halen. Het litteken zit aan de linkerzijde van mijn buik ter hoogte van de navel ong 20 cm naar links toe. Het is vreemd ik heb nl geen pijn aan de wond zelf maar er onder, ongeveer 10 cm eronder. De huid daar is er ook wat warmer als de rest. Het steekt af en toe en mijn huid en buik zijn helemaal gevoelig en hard daar. Morgen moet ik op kontrole en zal ik dat melden.

Met Rob is alles in orde, hij voelt zich prima!
Het enige is dat hij nu altijd met die epipen moet rondlopen omdat hij gewoon direkt medicatie moet hebben als hij gestoken wordt door een bij of iets dergelijs.

Nu ik stop voor nu weer ff, kom weer snel voorbij vliegen hier.
Ik kan niet zo lang achter de pc zitten maar heb jullie erg veel te vertellen nog ;-)

Liefs S10

Balanserend op het randje van.......

Leven en dood.... het klinkt heel crue om het zo te zeggen, maar zo is het wel geweest. Ik zal het ff vertellen hier. Anders snappen jullie er helemaal niets van.... Wij, Rob en ik zijn gisteren bezig geweest met onze bijenvolken. De vooraarsschoonmaak, nieuwe schone bodem onder de bijen en kijken of de volken nog leven. Eerst de bakken hier thuis gedaan, daar zijn ze op 3 volken na goed de winter door gekomen. Dan heb ik nog 2 volken in Gafsele staan. Wij dus nog ff daar heen gereden om die ook effe te kontroleren. Toen werd Rob gestoken door een bij. Achter in zijn been. Hij voelde zich niet lekker en ik zei ga maar naar de auto toe ik kom er zo aan. Nou hij redde het al niet meer tot aan de auto, hij zakte al helemaal in elkaar. Ik sprong achter hem aan om hem te helpen en al strompelend kwamen we wat verder. Maar er was nog een flink stuk tot aan de auto over. Hij viel helemaal in elkaar. Ik heb toen de auto gehaald en met alle kracht hem in de auto gesleurd. En toen als een dolle dwaas met 100 km per uur door Gafsele gereden om naar het ziekenhuis te rijden. Ik had geen mobiel bij me en kon niet bellen. Maar toen liep er iemand langs de weg in Gafsele, die heb ik geroepen, die had ook geen mobiel bij zich maar die heb ik afgezet bij een huis zodat ze van daaruit kon bellen.
Ik zei dat Rob gestoken was door een bij en een allergische reactie had en in shock was. Dat ik op weg was naar het ziekenhuis. Dat heeft ze ook zo doorgebeld.
Toen ik in Åsele was kwam de ambulance me tegemoet.
Rob was al de hele tijd in shock en rochelde alleen nog maar. Pupillen waren wijd opengesperd en geen reacties. Ik heb de hele tijd tegen hem gesproken en zijn hoofd naar achteren geprobeerd te houden zodat hij toch nog kon ademen. Daarbij reed ik nog met 1 hand met 140 km per uur over de wegen. Ik was zo blij dat ik de ambulance trof. Hij kreeg meteen medicatie en er werd gebeld voor een helicopter die hem naar Lycksele zou vliegen. Dat gebeurde dan ook. Hij is nu nog steeds in Lycksele, maar nu op de gewone afdeling, vanmiddag van de IVA afgekomen. Nu moet hij blijven tot dinsdag dan maken ze nog een aantal onderzoeken o.a. belastingstesten omdat er iets niet in orde is met zijn hart. Zuurstofgebrek, klein infarkt of iets dergelijks.
Nu ga ik dus morgen naar het ziekenhuis toe, omdat ik dinsdag word geopereerd en dan hoop ik dat Rob dinsdag naar huis toe mag komen.
We houden jullie op de hoogte. Dat zal wel zijn als ik terug ben van mijn operatie over ruim 1 week denk ik.

Liefs S10

Weer thuis!

Zo nu ben ik weer thuis. Ik ben eigenlijk al dinsdagavond aangekomen maar dan nu ff tijd om wat regels neer te pennen. De 2 weken in Nederland zijn omgevlogen. Het was erg leuk om zo velen van jullie weer ff te zien. Zeker nu ik dan volgende week onder het mes moet!
Maandag moet ik savonds binnen komen in Lycksele en dan word ik dinsdag (in de loop van de dag) geopereerd. Ik moet ongeveer een week in het ziekenhuis blijven.

Heel bijzonder, voor mij, was het weerzien met mijn moeder, dit na 25 jaar geen kontakt te hebben gehad, nu elkaar dan weer te hebben gezien. Erg emotioneel natuurlijk. Verder is alles goed gegaan. De reis, alle bezoekjes, die ik gered heb! Jammer maar helaas heb ik het echt niet gered om jullie allemaal te zien, daarvoor was de tijd te kort. Maar als alles goed gaat willen we van de zomer proberen om weer naar Nederland te komen. Daarover dan later meer :-)

Ik heb heel wat foto's gemaakt in Nederland, maar die volgen later wel.

Rest mij nu om jullie een Glad Påsk toe te wensen!
Fijne Pasen!
Ik meld me wel weer als ik thuis ben van het ziekenhuis.

Liefs S10

Groeten uit Nederland!

Tja ik zie jullie al denken, Nederland????
Ja het is zo, ik ben hem er tussen uit gepiept, ff op en neer naar Nederland.
Robs mam was jarig en dat was een mooie gelegenheid om een onverwachts bezoekje te brengen. Mam is 74 geworden op de 25e maart. Nu dan 2 weekjes, nou ja bijna 2 weken ff in Nederland op bezoek bij vrienden, familie en bekenden. Nog wat dingen geregeld, spullen voor de honden, zaden en uienloken voor de moestuin. Stien gaat dus weer vol gepakt en gezakt terug. Zeker met de nodige overgewicht ben ik bang. Niet van mezelf maar alle zooi die mee terug moet. :-)
Dinsdag ga ik om 7 uur met de trein naar Amsterdam toe. Tegen savonds 21 uur hoop ik dan weer mijn hubbie te zien. En alle doggies.... heerlijk!
Dan heb ik nog een dag om bij te komen eer ik dan naar het ziekenhuis toe moet, donderdag. Om me te melden, gesprek met de arts, narcose arts en verdere informatie over de operatie die op stapel staat. Maandag moet ik dan onder het mes. Ik hou jullie op de hoogte hiervan.

Meld me dan wel weer,

Liefs S10