Vanmorgen 7 uur ging de telefoon.
Klaarwakker in een keer, Robs moeder aan de lijn met het vreselijke bericht dat Robs broer Marco vannacht is gestorven. In een keer staat je hele wereld op zijn kop.
Allerlei besluiten moet je nemen over hoe en wat te regelen om zo snel als het mogelijk is naar Nederland te komen. Daarbij nog het verdriet, de onwerkelijkheid om dingen te begrijpen. Je gelooft het niet.
Zoals misschien een aantal van jullie weten hadden wij, Rob en ik al heel wat jaren geen kontakt meer met Marco en Ron. Dit door een confrontatie die ik ooit met hem Ron heb gehad. Voor Rob en mij ging het leven hier gewoon verder en ook mede door de afstand en het feit dat we elkaar dus nooit zagen was het iets wat ik geaccepteerd had. Ondanks dat we jaren geen kontakt hebben gehad gaan we naar Nl toe, voor Robs ouders, om hun te proberen op de een of andere manier bij te staan. En voor Rob dat hij nog afscheid van zijn broer kan nemen. Het wordt dus een hele andere reis als dat we gedacht en gepland hadden.
Toch op en neer naar Nederland, maar nu voor iets vreselijks.
Een onverwachts afscheid.
Ik maak me enorme zorgen over Robs ouders en met name zijn moeder.
Ik hoop dat ze het allemaal gaat redden.
We hebben nu een helehoop dingen te regelen en ik zit hier "rustig" te schrijven.
Mijn hart gaat tekeer, heb gejankt, heb verdriet, gevoel van ongeloof, machteloosheid. Ik moet nu gaan bellen naar mensen, oppas voor de honden regelen, afspraken afzeggen die ik komende week zou hebben.
Ik heb verder echt geen idee hoe het verder nu zal gaan lopen. Maar ik denk dat we nu vanavond gaan rijden naar Nl. Ik heb net gekeken voor vluchten op het internet, maar op 1 - 2 dagen een vlucht boeken is enorm duur. Dus we rijden op en neer met de auto. Rob moet de 18e augustus weer beginnen op school. Er zullen ook wel allerlei dingen geregeld moeten worden. Ik weet het echt niet hoe of wat...
Ik hoop dat Marco nu eindelijk zijn rust mag vinden die hij in zijn hele leven nooit gevonden heeft.
Lieve Marco, rust zacht
Rob en Christien
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Rust zacht Marco ... wat jong nog ... heel veel sterkte voor Rob en Christien en Ron, maar ook vooral voor Paps en Mams Fox, wat een vreselijke tijd is dit voor hun ....
Veel liefs en knuffels, Willem en Anita en de hondjes.
Hey Rob & Christien,
In het gastenboek had ik op Marco's 40e geboortedag 'n berichtje achtergelaten.
Ik had 'n reactie van jullie verwacht, dus wellicht hebben jullie het niet gezien.
Ik schreef toen:
Omdat Marco (zoals jullie wellicht nog weten, ’n oud-leerling van me) vandaag 40 werd, dacht ik; "Google ’ns, misschien vind ik hem wel.
M’n hart sloeg dan ook ’n keer over, toen ik las, dat hij bijna ’n jaar geleden overleden is.
En wat gaan m’n gedachten naar je (schoon)ouders.
Ik hoop, dat het ze goed gaat. Doe ze in ieder geval m’n hartelijke groeten!
En voor iedereen veel sterkte gewenst!
Groeten vanuit Landgraaf,
Yvonne Soomers-Marell
http://www.devrolijkeviervoeters.org
Een reactie posten