Ja we zijn dan sinds gisteren namiddag weer thuis in Hälla.
Het was een emotionele, zware week voor ons, maar ja dat is niet verwonderlijk. Ik heb nog steeds niet het idee, dat Marco er niet meer is, maar dat het allemaal een boze droom is waar ik snel uit kan ontwaken. Maar zo is het helaas dus niet. Het is de bittere, moeilijke, werkelijkheid. We zullen hier met zijn allen er door heen moeten en verder moeten. Maar ja dat kost nu eenmaal tijd. En dan zijn er pa en ma in Oirsbeek. Wat zullen hun het moeilijk gaan krijgen. Ze hebben het nu al erg zwaar nu Marco er niet meer is, maar dat wordt alleen maar erger ben ik bang. Rob en ik hier in het noorden, meer als 2000 km verderop.
Misschien dat ze toch naar boven willen komen, mam zei zoiets tegen ons. Maar denk dat ze dat nu niet moeten beslissen, maar eerst verwerken en uithuilen. Daarna eventueel andere plannen maken. Het afscheid dinsdag van Robs ouders was ons nog nooit zo zwaar gevallen. Je weet dat je ze alleen laat, en wij weer vertrekken naar ons huis hier. Dat doet me eigenlijk nog wel het meeste verdriet. Maar om daarvoor terug te gaan naar Nederland, dat zien zowel Rob als ik toch niet zitten. Ons leven is hier in Hälla, hier leven we het leven dat we willen. Zijn gelukkig en tevree hier. Dan zou het beter zijn als hun eventueel naar boen zouden komen en hier komen wonen. Maar dan zijn ze wel geïsoleerd, want dat hun op hun oude dag nog Zweeds zouden leren spreken, dat geloof ik niet echt. Laten we maar effe afwachten en kijken hoe het verder gaat lopen. We proberen van hier uit wat meer kontakt te onderhouden met hun thuis. Maar ja dat is dan telefonisch kontakt en geen knuffel in werkelijkheid. Das toch niet hetzelfde...
Maar we moeten verder....
Je hebt alleen zo enorm veel om na te denken en te filosoferen, over hoe en wat. Dat maakt het dan ook zo moeilijk. Al die emoties die nog spelen, het verdriet, de teleurstelling, de onmacht, de boosheid.... Daar moeten we gewoon nog door heen. Maar dat zal wel lukken met de tijd.
Hier ook een bedankje aan allen die op de een of andere manier van zich hebben laten horen, telefoontjes, kaartjes, sms-jes en andere berichtjes. Ook de mensen die we toch nog ff gezien hebben in "natura". Bedankt voor al jullie steun.
Wens jullie allemaal een goede dag toe, laat het jullie goed gaan en vergeet niet te genieten van het leven! Voor je weet kan het voorbij zijn.
Carpe Diem, pluk de dag!!!!
Liefs en dikke knuffels van S10
donderdag 14 augustus 2008
zaterdag 2 augustus 2008
Marco Fox 19-07-1969 * 02-08-2008 +
Vanmorgen 7 uur ging de telefoon.
Klaarwakker in een keer, Robs moeder aan de lijn met het vreselijke bericht dat Robs broer Marco vannacht is gestorven. In een keer staat je hele wereld op zijn kop.
Allerlei besluiten moet je nemen over hoe en wat te regelen om zo snel als het mogelijk is naar Nederland te komen. Daarbij nog het verdriet, de onwerkelijkheid om dingen te begrijpen. Je gelooft het niet.
Zoals misschien een aantal van jullie weten hadden wij, Rob en ik al heel wat jaren geen kontakt meer met Marco en Ron. Dit door een confrontatie die ik ooit met hem Ron heb gehad. Voor Rob en mij ging het leven hier gewoon verder en ook mede door de afstand en het feit dat we elkaar dus nooit zagen was het iets wat ik geaccepteerd had. Ondanks dat we jaren geen kontakt hebben gehad gaan we naar Nl toe, voor Robs ouders, om hun te proberen op de een of andere manier bij te staan. En voor Rob dat hij nog afscheid van zijn broer kan nemen. Het wordt dus een hele andere reis als dat we gedacht en gepland hadden.
Toch op en neer naar Nederland, maar nu voor iets vreselijks.
Een onverwachts afscheid.
Ik maak me enorme zorgen over Robs ouders en met name zijn moeder.
Ik hoop dat ze het allemaal gaat redden.
We hebben nu een helehoop dingen te regelen en ik zit hier "rustig" te schrijven.
Mijn hart gaat tekeer, heb gejankt, heb verdriet, gevoel van ongeloof, machteloosheid. Ik moet nu gaan bellen naar mensen, oppas voor de honden regelen, afspraken afzeggen die ik komende week zou hebben.
Ik heb verder echt geen idee hoe het verder nu zal gaan lopen. Maar ik denk dat we nu vanavond gaan rijden naar Nl. Ik heb net gekeken voor vluchten op het internet, maar op 1 - 2 dagen een vlucht boeken is enorm duur. Dus we rijden op en neer met de auto. Rob moet de 18e augustus weer beginnen op school. Er zullen ook wel allerlei dingen geregeld moeten worden. Ik weet het echt niet hoe of wat...
Ik hoop dat Marco nu eindelijk zijn rust mag vinden die hij in zijn hele leven nooit gevonden heeft.
Lieve Marco, rust zacht
Rob en Christien
Klaarwakker in een keer, Robs moeder aan de lijn met het vreselijke bericht dat Robs broer Marco vannacht is gestorven. In een keer staat je hele wereld op zijn kop.
Allerlei besluiten moet je nemen over hoe en wat te regelen om zo snel als het mogelijk is naar Nederland te komen. Daarbij nog het verdriet, de onwerkelijkheid om dingen te begrijpen. Je gelooft het niet.
Zoals misschien een aantal van jullie weten hadden wij, Rob en ik al heel wat jaren geen kontakt meer met Marco en Ron. Dit door een confrontatie die ik ooit met hem Ron heb gehad. Voor Rob en mij ging het leven hier gewoon verder en ook mede door de afstand en het feit dat we elkaar dus nooit zagen was het iets wat ik geaccepteerd had. Ondanks dat we jaren geen kontakt hebben gehad gaan we naar Nl toe, voor Robs ouders, om hun te proberen op de een of andere manier bij te staan. En voor Rob dat hij nog afscheid van zijn broer kan nemen. Het wordt dus een hele andere reis als dat we gedacht en gepland hadden.
Toch op en neer naar Nederland, maar nu voor iets vreselijks.
Een onverwachts afscheid.
Ik maak me enorme zorgen over Robs ouders en met name zijn moeder.
Ik hoop dat ze het allemaal gaat redden.
We hebben nu een helehoop dingen te regelen en ik zit hier "rustig" te schrijven.
Mijn hart gaat tekeer, heb gejankt, heb verdriet, gevoel van ongeloof, machteloosheid. Ik moet nu gaan bellen naar mensen, oppas voor de honden regelen, afspraken afzeggen die ik komende week zou hebben.
Ik heb verder echt geen idee hoe het verder nu zal gaan lopen. Maar ik denk dat we nu vanavond gaan rijden naar Nl. Ik heb net gekeken voor vluchten op het internet, maar op 1 - 2 dagen een vlucht boeken is enorm duur. Dus we rijden op en neer met de auto. Rob moet de 18e augustus weer beginnen op school. Er zullen ook wel allerlei dingen geregeld moeten worden. Ik weet het echt niet hoe of wat...
Ik hoop dat Marco nu eindelijk zijn rust mag vinden die hij in zijn hele leven nooit gevonden heeft.
Lieve Marco, rust zacht
Rob en Christien
vrijdag 1 augustus 2008
moestuin
Alles groeit en bloeit alsof het niet meer te stoppen is....
Dat is zo vreemd hier in het noorden, vooral zover hier in het noorden.
Dat 's zomers alles groeit en bloeit alsof het leven ervan af hangt... nu is dat natuurlijk op een bepaalde maneir ook zo. Het groei seizoen is hier natuurlijk maar erg kort. Nu merk je dat de dagen zelfs weer beginnen te korten. Het wordt weer wat donkerder 's avonds. Zelfs al de lampen weer eens aan gehad. Het gaat snel hoor, ongeveer half uur per week wat het mindert met licht, iets minder, en dat tot 21 december dan gaat het weer de andere kant op.
Ik hou van beide tijden, de ene houdt in voor ons dat de zomer er aan komt met de mooie dagen en het licht, dat alles bloeit en groeit. De natuur verjongt, de beesten nakomelingen krigjen zoals mijn hertjes, de vogels hier in de blokken, de zwaluwen. Daar heb ik er hier een hoop van hoor. Ze nesten nu zelfs in een goede zomer 2 x. Dan helpen de jongen van de eerste "lichting" mee om de late jongen goed gevoed te krijgen zodat ze de lange reis naar het zuiden kunnen maken. (ik geloof zelfs tot in Afrika dat ze vliegen ! ) weet het niet zeker, ben nog nooit mee gegaan met hun ;-)
Maar ja wilde kleppen over mijn moestuin, maar denk dat foto's het beter vertellen, hier komen er dan een aantal.
De broccoli, eerste knopvorming komt al
Mijn uien, gul lök, de gele uien zijn het, enorm grote!
Mijn wortelen, gaan ook goed
mijn prei doet het wat minder, maar wil hem toch nog gaan verplanten, het zal wel niet zo veel meer worden, te laat in het seizoen. Volgende keer maar voorzaaien thuis binnen in huis denk ik.
de koolrabi, wordt ook niet zo veel denk ik, of ze moeten nog een flinke inhaalspurt doen :-)
Komkommer, met mijn eerste komkommer eraan!
de courgette's doen het prima!
De tomaten, veel vruchten maar nog niet rood, komt wel denk ik.
hier overzichtsfoto's van de tuin...
rechts zie je de uien, daarnaast staat de broccoli (gedeelte ervan) dan komt de doorgeschoten spinazie, wat sla, de doorgeschoten radijs. De dille is goed te herkennen en daarna boerenkool, de rode bietjes zie je niet goed, en dan de peultjes.
Gisteren weer heerlijke söckerärtor gegeten, peultjes, gewokt in de echter boter met ketjap manis... hmmmm erbij Hollandse gehaktbal ( van elandgehakt natuurlijk ) hihihihi. Nou dat is een lekker maaltje hoor!
Tja verder nog meer met bloemen en planten in de weer geweest maar vooral met de bijen. Kalid de man uit Irak die daar meer als 100 volken had is hier geweest en we hebben samen de bakken doorgelopen. Ik denk dat ik wel honing krijg, maar niet zo enorm veel, zal geen 60 kg per bak zijn zoals 2 jaar geleden.... tcoh beter als niets he!
Ik had het hier boven over de 2 gedeelten van het jaar hier, jullie snappen natuurlijk waarom het 2e gedeelte, het korten van de dagen voor ons ook zo mooi is. En wel vanwege onze honden, het trainen met hun, de knusheid van het jaar met de feestdagen en zo. En ook natuurlijk voor mij met de jact, dan begint het jachtseizoen weer!
Ik ga weer afsluiten hier, moet nog van alles doen, en straks gaan we mijn vriendin Anita vieren voor haar 60e verjaardag. We treffen ons dan hier in Hälla en rijden dan samen naar Åsele toe. Daar hebben we een boot gehuurd en gaan dan varen. Eten is ook besteld, rostbief met potatissalad, grön salad en bröd (aardappelsalade, groene salade en brood) met als nagerecht koffie, thee met chokladkaka (chocoladetaart)
Ik zal proberen nog wat foto's te maken van het geheel.
hier komt nog een mooie foto van gisteren, tegen 20.00 - 21.00 genomen.
Weet het niet precies wanneer ik thuis was, bracht gisterennamiddag Kalid naar Åsele terug en was nog wezen schiettrainen in Åsele. Geloof ergens rond die tijd zal het zijn geweest. Het was zo'n enorm mooie wolk, er waren er 2 eigenlijk achter elkaar die ik de hele weg van Åsele naar huis toe zag aan de rechterkant van me, en ze waren zo mooi. Net alsof het watten waren, of suikerspinnen... zo wollig, fluffig was die.
nou ga er mee stoppen nu, tot de volgende keer weer
Liefs S10
Dat is zo vreemd hier in het noorden, vooral zover hier in het noorden.
Dat 's zomers alles groeit en bloeit alsof het leven ervan af hangt... nu is dat natuurlijk op een bepaalde maneir ook zo. Het groei seizoen is hier natuurlijk maar erg kort. Nu merk je dat de dagen zelfs weer beginnen te korten. Het wordt weer wat donkerder 's avonds. Zelfs al de lampen weer eens aan gehad. Het gaat snel hoor, ongeveer half uur per week wat het mindert met licht, iets minder, en dat tot 21 december dan gaat het weer de andere kant op.
Ik hou van beide tijden, de ene houdt in voor ons dat de zomer er aan komt met de mooie dagen en het licht, dat alles bloeit en groeit. De natuur verjongt, de beesten nakomelingen krigjen zoals mijn hertjes, de vogels hier in de blokken, de zwaluwen. Daar heb ik er hier een hoop van hoor. Ze nesten nu zelfs in een goede zomer 2 x. Dan helpen de jongen van de eerste "lichting" mee om de late jongen goed gevoed te krijgen zodat ze de lange reis naar het zuiden kunnen maken. (ik geloof zelfs tot in Afrika dat ze vliegen ! ) weet het niet zeker, ben nog nooit mee gegaan met hun ;-)
Maar ja wilde kleppen over mijn moestuin, maar denk dat foto's het beter vertellen, hier komen er dan een aantal.
De broccoli, eerste knopvorming komt al
Mijn uien, gul lök, de gele uien zijn het, enorm grote!
Mijn wortelen, gaan ook goed
mijn prei doet het wat minder, maar wil hem toch nog gaan verplanten, het zal wel niet zo veel meer worden, te laat in het seizoen. Volgende keer maar voorzaaien thuis binnen in huis denk ik.
de koolrabi, wordt ook niet zo veel denk ik, of ze moeten nog een flinke inhaalspurt doen :-)
Komkommer, met mijn eerste komkommer eraan!
de courgette's doen het prima!
De tomaten, veel vruchten maar nog niet rood, komt wel denk ik.
hier overzichtsfoto's van de tuin...
rechts zie je de uien, daarnaast staat de broccoli (gedeelte ervan) dan komt de doorgeschoten spinazie, wat sla, de doorgeschoten radijs. De dille is goed te herkennen en daarna boerenkool, de rode bietjes zie je niet goed, en dan de peultjes.
Gisteren weer heerlijke söckerärtor gegeten, peultjes, gewokt in de echter boter met ketjap manis... hmmmm erbij Hollandse gehaktbal ( van elandgehakt natuurlijk ) hihihihi. Nou dat is een lekker maaltje hoor!
Tja verder nog meer met bloemen en planten in de weer geweest maar vooral met de bijen. Kalid de man uit Irak die daar meer als 100 volken had is hier geweest en we hebben samen de bakken doorgelopen. Ik denk dat ik wel honing krijg, maar niet zo enorm veel, zal geen 60 kg per bak zijn zoals 2 jaar geleden.... tcoh beter als niets he!
Ik had het hier boven over de 2 gedeelten van het jaar hier, jullie snappen natuurlijk waarom het 2e gedeelte, het korten van de dagen voor ons ook zo mooi is. En wel vanwege onze honden, het trainen met hun, de knusheid van het jaar met de feestdagen en zo. En ook natuurlijk voor mij met de jact, dan begint het jachtseizoen weer!
Ik ga weer afsluiten hier, moet nog van alles doen, en straks gaan we mijn vriendin Anita vieren voor haar 60e verjaardag. We treffen ons dan hier in Hälla en rijden dan samen naar Åsele toe. Daar hebben we een boot gehuurd en gaan dan varen. Eten is ook besteld, rostbief met potatissalad, grön salad en bröd (aardappelsalade, groene salade en brood) met als nagerecht koffie, thee met chokladkaka (chocoladetaart)
Ik zal proberen nog wat foto's te maken van het geheel.
hier komt nog een mooie foto van gisteren, tegen 20.00 - 21.00 genomen.
Weet het niet precies wanneer ik thuis was, bracht gisterennamiddag Kalid naar Åsele terug en was nog wezen schiettrainen in Åsele. Geloof ergens rond die tijd zal het zijn geweest. Het was zo'n enorm mooie wolk, er waren er 2 eigenlijk achter elkaar die ik de hele weg van Åsele naar huis toe zag aan de rechterkant van me, en ze waren zo mooi. Net alsof het watten waren, of suikerspinnen... zo wollig, fluffig was die.
nou ga er mee stoppen nu, tot de volgende keer weer
Liefs S10
Abonneren op:
Posts (Atom)