På akuten....

Naar de eerste hulp (vertaald)....
Ik ben nu 2 weken geleden geopereerd aan mijn darm, nou ja in mijn buik. Er was zoals ik al eerder meldde niets weg genomen. Ik heb nu de oproep binnen voor meerdere onderzoeken, een skiktröntgen, magneetröntgen (laagjes) in Umeå weer om daar precies te bepalen waar de celverandering zich bevindt en ook de veranderde klier. Het blijkt dat hij dieper weg zit in de endeldarm die in het bekken ligt. Daar kwamen ze in Lycksele niet bij tijdens de operatie. Nu dan volgende poging in Umeå. De 18e dan dat onderzoek en daarna dan de operatie.
Nu heb ik na de operatie aan mijn buik erg veel last van mijn buik. (darmen?) Niet ter hoogte van het litteken, maar ongeveer 5 - 10 cm eronder. Het is er ook warmer en zelfs de huid is erg gevoelig als ik er maar over streel. Ik neem nog steeds behoorlijk wat pijnstillers op een dag om de pijn te onderdrukken, te hanteren.
Ik was afgelopen donderdag in het ziekenhuis en had een distriktsköterska er na laten kijken. (verpleegster die buiten het ziekenhuis ook bezoeken aflegt bij mensen thuis) Die kon er niets vreemds aan zien en zei dat het kwam doordat de darmen zo in de mangel waren genomen om na te voelen waar de celveranderingen zaten. Alle darmen op een schaaltje naast je buik, eruit leggen en dan ze aftasten, knijpen en voelen en dan vervolgens weer het hele zooitje terug stoppen is niet zo eenvoudig he :-)
Nou dat geloofde ik dus wel, dus maar terug naar huis toe. Vrijdag kreeg ik echter weer meer pijn in mijn buik, dus de afdeling van operatie in Lycksele maar gebeld. Die zouden terug bellen, dat deden ze ook met een telefoonnummer dat ze me gaven om daar heen te bellen voor raad... beetje vreemd maar allez....
Dat nummer gebeld, maar het was ondertussen al rond de 15 uur vrijdagsmiddags. Die vrouw zei toen tegen me dat ik naar Åsele moest gaan om daar op de acuutmottagning binnen te gaan. (soort van ehbo afdeling) Dat heb ik toen niet gedaan daar het al zo laat was en het weekend voor de deur stond. Dinsdag moest ik toch naar Åsele toe om de nieten er uit te laten halen (2 weken na operatie) Daar heb ik weer de distriktsköterska verteld dat het zo gevoelig en pijnlijk was alsook dat het warmer was onder de wond. Zij heeft toen een acuut tijd voor me geboekt bij een arts in Åsele. Die heeft toen gebeld met Lycksele en gezorgd dat ik vanmorgen daar om 9 uur kon binnen komen voor verder onderzoek. Daar heb ik dus de hele dag doorgebracht en tegen 18 uur was ik pas weer thuis. Bloed- en urine onderzoeken en ook weer een laagjes röntgen zijn weer gebeurd. Ze hebben nog geprobeerd een naald te zetten maar dat hebben ze opgegeven na 9 pogingen die mislukt waren. Uiteindelijk kon het onderzoek gebeuren zonder die naald voor kontrastvloeistof. (ik had wel al 1 liter zo opgedronken) dus al dat steken was voor niets geweest. Morgen ben ik bont en blauw op mijn armen en handen.
Nou weet ik dat ik moeilijk "te steken" ben, ze wilden me al niet als bloeddonor, zowel in Nederland als in Zweden, dus dat zegt wel wat. Het record van aantal steken is 15 x geweest voor bloed te trekken... dat is het absolute record, nu dan 4 personen en ongeveer 9 x geprobeerd te hebben en nog steeds niet "gescoord".
Maar terug naar de kern, het blijkt dat er bloeding zit die zo veel pijn veroorzaakt en die moet dus naar hun zeggen zelf wegtrekken.... Dus voorlopig nog maar wat pijnstillers sliken en hopen dat het snel beter wordt.
Ik ben nu ziek geschreven tot de 10e mei maar dat ga ik dus niet redden. De wond staat nog ruim 3-4 cm open en is bij elkaar getrokken nu met hechtstrips. De rest van de wond is wel goed dicht geheeld.
Voorlopig dus nog maar rustig aan doen en op de bank blijven zitten of buiten met het goede weer nu ;-)
Ik hou jullie wel verder op de hoogte.

Liefs S10

ps er zijn nog geen pups geboren maar het zal denk ik niet zo lang meer duren.
Ik slaap vannacht op de matras in de keuken bij Chrissy zodat ik haar in de gaten kan houden. Ik had vandaag mijn vriendin gevraagd om af en toe bij Chrissy te kijken hoe het er voor stond. Bedankt Linda!